همه ی اجسام در طبیعت از اجسام ریزی به نام اتم تشکیل یافته اند که دارای یک قسمت مرکزی به نام هسته و تعدادی الکترون است که به دور هسته در حال گردش هستند.

حرکت الکترون ها به دور هسته را می توان با حرکت سیارات منظومه شمسی به دور خورشید مقایسه نمود. گردش الکترون ها به دور هسته به علت وجود نیروی الکتریکی بین الکترون ها وهسته است. هسته خود دارای دو نوع ذره است. پروتون ها که دارای بار الکتریکی مثبت بوده و نوترون ها که از نظر الکتریکی خنثی هستند. از طرفی الکترون ها دارای بار الکتریکی مثبت هسنتد و در مجموع بار الکتریکی منفی الکترون ها با بار الکتریکی مثبت پروتون ها در هسته ی مساوی است، بنابر این اتم ها و در نتیجه همه ی اجسام از نظر بار الکتریکی خنثی هستند، مگر اینکه به طریقی تعدادی الکترون به جسمی داده و یا از آن گرفته شود. بنابراین با توجه به ساختمان اتمی اجسام می توان به سادگی پدیده ایجاد الکتریسیته ساکن را در اجسام توضیح داد.

گردش سیارات منظومه شمسی به دور خورشید به علت وجود نیروی جاذبه ی نیوتونی بین سیارات و خورشید است که با نیروی گریز ایجاد شده در اثر گردش دورانی متعادل شده و یک گردش دایمی  را ایجاد کرده است. همانطوری که نیروی جاذبه ی نیوتونی موجود بین اجسام، یک نیروی بنیادی است که از جرم مایه می گیرد، نیروی الکتریکی هم از بار الکتریکی که مانند جرم یک خاصیت بنیادی ماده است سرچشمه می گیرد.

هنگامی که یک میله شیشه ای را توسط پارچه ابریشمی مالش دهیم تعدادی الکترون از میله شیشه ای به پارچه منتقل شده و در نتیجه دارای بار الکتریکی (کمبود الکترون) می شود. در مقابل چنانچه میله از جنس کهربا یا گوگرد را به پارچه ابریشمی مالش دهیم تعدادی الکترون پارچه به آن منتقل شده و در نتیجه میله دارای بار الکتریکی منفی (الکترون اضافه) می گردد.

اجسامی که دارای بار الکتریکی هم نوع هستند یکدیگر را دفع و اجسامی که دارای بار الکتریکی مخالف هستند یکدیگر را جذب می کنند.